|
Het robuuste, vereenvoudigde ontwerp en de gripvaste rubberen zool konden begin jaren zeventig al skateboarders in heel Zuid-Californië inspireren. In 1975 ontwierpen de professionele skaters Tony Alva en Stacy Peralta de Vans #95, die vandaag de dag onder de naam Era grote populariteit geniet. Het was de favoriete skateschoen van een hele generatie skateboarders. Tegen het einde van de jaren zeventig waren er al 70 Vans-winkels in Californië en werd het merk internationaal gedistribueerd door verschillende detailhandelaars. Om te kunnen concurreren met de grote fabrikanten van sportschoenen, maakte Vans in de jaren tachtig schoenen voor allerlei sporten, waaronder honkbal, basketbal en zelfs worstelen en parachutespringen. Het was in die tijd dat Paul Van Doren zich steeds verder uit de zaak begon terug te trekken. Vans Slip-On modellen kregen vooral bekendheid toen Sean Penn ze droeg in de tienerfilm “I Think I’m Standing in the Woods”. Hoewel het basisgamma goed verkocht, overbelastte het brede gamma de middelen zodanig dat Vans in 1983 het faillissement moest aanvragen. Drie jaar later hadden de vier collega’s echter alle schulden afbetaald. In 1988 verkochten zij het bedrijf aan een investeringsbank, wat een enorme verdere wereldwijde uitbreiding van het merk mogelijk maakte, die een verdere stimulans kreeg in 1994 toen het bedrijf in het Verre Oosten begon te produceren. In 1998 opende Vans ’s werelds eerste openlucht skatepark van 4000 vierkante meter in Orange County. In 2000 en 2001 noemde Forbes Vans een van Amerika’s top tien kleine bedrijven, en in 2001 financierde het merk de productie van de film “Dogtown and Z-Boys”, een documentaire over de begindagen van het skateboarden. |
